Nieuw en al gelijk verdwaald..

Tenminste, zo ging het al meteen bij Baringa. Het jonge dartelende, maar toch sterke paard draafde in een flinke gang door. Zijn stevige nek draaide van links naar rechts, maar er was niks. Nog niks, het voelde namelijk wel erg dreigend hier. Zijn hoofd schoot omhoog toen hij iets hoorde, en zijn oren draaiden naar voren.
"Wie.. is.. daar" vroeg hij rustig, maar twijfelend.

SweetDreams was rustig aan het wandelen, en ze merkte plots een paard op. Met korte en
zachte passen liep ze in de richting van het paard. Natuurlijk deed ze dat zonder hem/haar
te laten schrikken, en ze stapte plots op een takje. Ze schrok er even van, en ze kwam dan
rustig tevoorschijn. "Hallo ik ben SweetDreams." Zei de zwarte vriendelijke merrie tegen de
hengst.(?)

Baringa draaide zijn oren naar achter en hapte naar haar.
"Wie ben je.." vroeg hij toen vriendelijk, maar oplettend.
Hij was geschrokken, maar wist nu zijn hart onder controle te krijgen.

SweetDreams deed een stapje naar achteren als hij zo deed, en ze kijkt hem nog steeds
vriendelijk aan. "Zoals ik al zei ik ben SweetDreams, en geen nood ik doe je niks." Zei
de merrie vriendelijk terwijl ze gewoon bleef staan, en naar hem keek. Natuurlijk deed ze
niets tegenover anderen, tenzij deze haar willen lastig vallen enz. dan wel.

Baringa keek haar kort, maar raar aan.
Hij schraapte met zijn hoef over de zachte grond.
"Dat weet ik maar zo niet. Maar goed, Baringa." antwoorde hij kort.

SweetDreams kijkt em even ongelovig aan, maar toch liet ze dat niet merken. Ze snoof heel
even de lucht op, en dan schudde ze zich even uit. "Aangenaam Baringa." Zei SweetDreams
dan tegen hem, en ze boog lichtjes voor hem. Algauw zette ze haar lichaam in beweging, en
ze kijkt heel even om haar heen.