Snel hierheen rennen

Fortunata kwam aangaloperen en stopte rustig.Ze keek naar haar been en flank die onder het bloed zaten.Ze zuchtte en liep naar de zee.Ze zette haar pijnlijke been in het water en snoof.Het deed pijn maar het zoute water verhelpt het.Ze ging daarna liggen en voelde haar flank.Ze snoof en liep daarna helemaal nat naar het zand.Ze schudde haar uit en zag er wat minder bleoderig uit.Ze keek rond en liep rustig rondjes voer het zand.

Een licht bruin paard galopeerde over het strand. Ze had een liteken bij haar oog, maar dit deerde haar niet meer. Ze rende zo hard ze kon over het uitgestrekte zand. Vandaag was de wind gelukkig niet zo hard en waaide het alleen door haar lange manen.
Ineens zag Kinada een grijs stipje tevoorschijn komen aan de horizon.
'Vast een grote steen ofzoiets', dacht Kinada en ze schonk er geen aandacht aan.
Totdat het stipje vorm kreeg en op een paard begon te lijken.
'Gezelschap!!!', dacht Kinada en ze stoof er met een vrolijke hinnik op af.

Fortunata hoorde een hinnik en keek om.Ze zag een bruine/vosse merrie op haar afstormen.Ze bleef rustig staan en zwiepte sierlijk met haar staart.Ze gaf even een bries en wachtte af.Ze schudde even met haar maantjes en keek weer naar het paard.Het ging snel en was al dichtbij.

Kinada kwam steeds dichterbij de grijze merrie. Ze schrok toen ze zag dat de merrie gewond was en versnelde haar pas.
"Gaat het wel?", vroeg ze bezorgd toen ze dichterbij was.
Bezorgd keek Kinada naar de wonden. Het zag er niet best uit.
"Wie heeft dat gedaan?"

Fortunata keek naar haar been en flank."me broer" ze zuchtte even en keek haar aan.De wonden pikten nog wat maar ze kon er weer tegen.Ze gaf even een bries en schudde wat met haar manen.Ze keek weer naar de merrie.

"Lijkt me niet echt een aardige broer", zei Kinada als reactie.
Ze keek naar de gemene wonden en voelde ze in haar eigen flank prikken.
"Dit gebeurt toch niet vaak, hoop ik", vroeg Kinada ineens angstig.
Ze was ineens blij dat ze zelf nooit een broer had gehad. Dan kon ze dit ook nooit meemaken. Ze wende haar hoofd van de wonden af en keek naar het gelige zand onder haar hoeven. Ze trapte er tegenaan zodat een deel van het zand opvloog.

Fortunata zuchtte en keek haar aan."hij is de leider van de grootste kudde..." zei ze opeens."en vroeger was hij altijd lief,maar sinds onze ouders zijn vermoord en de bad boys ons hebben aangevallen is hij zo verandert" ze dacht aan haar broer.Hij was gemeen,streng en net een vader voor haar.Nouja niet echt zo maar zo streng was hij.Ze gaf een zucht en keek haar aan.