Wat rusten

Fortunata liep rustig naar de bloemenvelden,haar buik was best dik.Ze keek er even anar en gaf een bries.Ze zwiepte rustig met haar staart en schudde met haar maantjes.Ze keek rond en nam een bloem.Ze knabbelde er wat op en at hem rustig op.Ze waren toch neit giftig dus het maakte neit veel uit.Ze hoorde wat en keek even rond.Ze zwiepte nog steeds rustig met haar staart.Ze liep verder tussen de bloemen.Ze voelde het veulen bewegen en keek ernaar.Ze hinnikte zacht en voelde de bloemen kriebelen aan haar buik.Ze gaf opnieuw een zachte bries.

Grijnzend kwam Terrinë tevoorschijn.
"En?", vroeg hij vals.
Hij liep mank naar Fortunata toe en ging naast haar staan. Haar buik was al een stuk dikker geworden en het zou daarom niet lang meer duren.

Fortunata schrok en keek op,ze zag Terrine.Ze zette snuivend een stap achteruit en legde haar oren plat.Ze snoof en zwiepte harder met haar staart.Ze stampte even op de grond en keek hem aan."rot op!"

"Rustig! Anders doe je het veulen nog pijn", zei Terrinë een ietsepietsje bezorgd.
Hij ging een stukje van haar af staan grazen, maar wel zover dat hij haar duidelijk kon zien.

Fortunata snoof en liep een stuk verder weg.Ze keek rond en nam nog een bloem en at ze op.Ze schudde haar uit en zuchtte.Ze keek naar haar dikke buik.Ze voelde het veulen bewegen en gaf een bries.Ze keek en zwiepte rustig haar staart heen en weer

Terrinë bleef staan waar hij stond, maar hield Fortunata nog wel goed in de gaten.
Hij stond rustig te grazen net als Fortunata.

(inspiloos)

Fortunata zakte opeens door haar benen, de weeen kwamen snel en ze snoof. Ze gin plat liggen en hinnikte even schril. Ze ademde sneller en zweette al snel. Ze hinnikte weer en keek even naar de zwarte hengst