Ontsnapt...

Daar rende hij dan, een prachtige zwarte arabier had zijn staart fier geheven en zijn manen en staart waaiden naar achteren door zijn snelle galop. Het wit in zijn ogen was goed te zien en hij dacht er niet aan om even te stoppen. Zijn nek was nog donkerder dan zijn zwarte vacht door het zweet. Hij dacht er geen moment aan om even te stoppen en uit te rusten voor hij weer verder ging en daar had hij een reden voor. Achter zich bevond zich het mensendorp met weilanden en een kraal waar hij had ingestaan. Hij wilde niet terug, nee hoor. Hij wilde zijn zusje zoeken en hij zou haar vinden. Soms keek hij achter zich en keek of ze hem nog volgden. Na een lange tijd te hebben gelopen keek hij nogmaals achter zich en vertraagde hij zijn pas naar rustigere galop. De tweevoeters waren weg.
Gelukkig! dacht Yang hijgend en stopte. Hij keek rond. Hij was in een totaal nieuw gebied terecht gekomen waar hij de weg niet wist. Fijn... dacht hij en keek om zich heen. Hij was niet zo iemand die altijd iets vroeg. Yang was meer afstandelijk en bovendien niet een van de liefste. In tegenstelling tot zijn zus. Hij bewoog met zijn oren naar alle kanten en stapte ondertussen wat verder. Hij keek naar de horizon en glimlachte. Daar ergens was een bos te zien, maar het zou nog lang duren voor hij daar was.

Fortunata was nog voer de vlakte aan het rennen,ze had haar oren naar voren.Ze rende in een vloeiende galop en hoorde wat.Ze hinnikte even en keek even rond.Haar staart hing sierlijk in de lucht.Ze ging over in een rustig sierlijk drafje.Ze gaf een bries en schudde haar hoofd.Ze keek en zag een zwart paard.Ze stopte en keek om haar heen.Haar aandacht op het zwarte paard

Yang hoorde gehinnik en draaide zijn hoofd naar waar het gehinnik vandaan kwam. Zijn oren had hij gespitst. Hij zag de merrie en snoof. Dat was de merrie die hij eerder had gezien bij de bergen. Hij zwiepte met zijn staart om de ambetante vliegen op zijn lichaam weg te krijgen, maar zijn aandacht was op de merrie gericht.

Fortunata bleef even staan en liep er dan toch heen.Ze snoof even en gaf daarna een bries.Ze zwiepte rustig met haar staart en haar manen bewogen rustig mee.Ze liep naar hem toe en stopte.Ze kek naar de zwarte hengst.Ze had hem eerder gezien of had ze het nouv erkeerd?

Yang snoof en legde zijn oren in zijn nek. Hij zette een paar stappen uit en brieste.
Hij keek om zich heen maar hield de merrie voor hem in de gaten langs zijn ooghoeken.
Hij zwiepte met zijn staart en keek om zich heen op zoek naar wat eten, maar hij zag niets in zijn buurt.

Fortunata stopte meteen toen ze zag dat hij zijn oren plat ledge.Ze snoof even en keek hem aan.Ze draaide met haar oortjes en zwiepte iets rustiger.Ze keek hem nog aan en dan even rond.Zou hij kwaad zijn ofzo?

Yang liep onrustig heen en weer, en gooide soms zijn hoofd omhoog.
Zijn ogen stonden op onweer en zijn oren had hij nog steeds plat in zijn nek, als teken dat ze niet dichterbij moest komen of ze zou wat meemaken.
Yang steigerde even en hinnikte luid. Toen zijn voorpoten de grond weer raakten stopte hij met hinniken en begon hij te luisteren of hij antwoord hoorde van zijn zus waarnaar hij had gehinnikt.

Fortunata schrok en zette snel een stap achteruit.Ze legde ook haar oren plat en snoof.Ze zwaaide met haar sierlijke staart en stampte even op de grond.Ze liet haar neit zomaar doen door een hengst.Ook al was hij sterker.Ze snoof opnieuw en gaf even een harde hinnikte naar hem.Ze keek hem snuivend aan

Yang richte zijn hoofd en oren naar Fortuna. Hij zag dat ze naar hem snoof en zette dreigend een paar stappen naar haar toe en hapte naar haar maar raakte niets.
"Problemen merrie?" vroeg hij fel en brieste in Fortuna's gezicht.

Fortunata snoof in zijn gezicht en zette een stap achteruit.Ze legde haar oren platter en hinnikte opnieuw.Ze schraapte ovr de grond en stampet opnieuw.
Ze keek hem aan en snoof weer

Yang steigerde en maaide met zijn voorpoten door de lucht. Tijdens het neerkomen raakte hij Fortunata. Hij schraapte met zijn hoeven over de grond waardoor er een stofwolkje ontstond dat langzaam weer verdween. Yang had zijn oren in zijn nek gelegd en keek de merrie dreigend aan. "Weer één die d'r tong verloren heeft." zei hij droog en snoof even.

Fortunata schrok en voelde zijn hoeven haar neus raken.Ze stapte achteruit en snoof."heb ik neit" zei ze snel.Ze stampte even op de grond en zwaaide met haar staart.Haar oortjes bewogen heen en weer

Yang snoof en draaide zijn rug naar de merrie toe. Hij keek om zich heen, hij moest zijn zus vinden of hij werd helemaal gek... Hij had zijn oren naar achteren gelegd en snoof nogmaals. Hij liet nog een hinnik horen naar zijn zus en luisterde weer naar een antwoord maar kreeg er geen.

Fortunata beet in zijn achterhand en snoof.Ze keek weg en haar hoofd even omhoog.Ze hinnikte even en gaf ene luide bries.Ze schudde haar hoofd en keek de hengst aan.Ze steigerde even en keek rond

Toen Yang de beet voelde stampte hij wild naar Fortuna en draaide zich met een ruk om. Hij begon te steigeren en schopte Fortuna tegen haar hoofd met zijn voorpoten.
Toen hij terug neerkwam rende hij naar haar toe en beet haar in haar nek. "Daag me niet uit! kr*ng!" riep hij.

Fortunata hinnikte schril en begon hevig te bokken.Ze voelde zijn tanden in haar nek en hinnikte opnieuw,ze snoof.Ze trapte,bokte,steigerde ze probeerde alles."ik ben geen kr*ng!!!!!" hinnikte ze hard

Yang bokte en rende wat verderweg van haar. Hij steigerde en liet zich terug neervallen. Waarna hij dit een paar keer herhaalde. Kr*ng, kr*ng, kr*ng!!! dacht hij. Zijn oren zaten in zijn nek en hij bokte nog een paar keer. Hij trapte naar het niets en maakte nog een paar bokkensprongen. Zo ging hij weer even door tot het zweet in zijn hals weer was teruggekomen.

Fortunata hinnikte nog even en zette wat stappen achteruit.Ze keek hem bang aan en trilde.Haar staart had ze ttussen haar benen geklemt.Ze snoof zacht en haar oren lagen plat.Ze vond het eng,heeeel eng

Toen Yang wat was bedaard keek hij naar Fortunata. "Kr*ng!" schreeuwde hij uit en keek haar woedend aan. Hij deed zijn best om haar niet te verwonden, dat had hij aan zijn zus Yin gezworden en hij hield zich wel aan zijn woord. Maar als ze zo door bleef gaan zou dat haar dood kunnen betekenen.

Fortunata stond te trillen op haar benen.Ze slikte en keek hem aan.Daarna even naar haar buik.Hij had haar daar geraakt,nouja bijna.Ze slikte en keek.Ze wilde neit weer gestampt worden,;neit op haar buik

Yang zuchte toen hij de merrie zag trillen op haar benen, wat had hij zo'n zin om haar gewoon aan te vallen. Naja, Yin was hier nu niet... Yang grijnsde vals en liep rustig naar Fortunata toe.

Fortunata zag het en snoof zacht.Ze zette een aantal stappen achteruit en legde haar oren plat.Ze trilde nog en haar staart klemde tussen haar benen.Haar hart klopte in haar keel en ze slikte

Opeens klonk er gehinnik uit de verte. Een witte merrie stond aan de horizon en galoppeerde naar de twee. Ze wist al meteen wat er aan de hand was. In een snel tempo kwam ze uiteindelijk bij de twee terecht en ging ze beschermend voor Fortuna staan. "Wat had je me beloofd?" vroeg ze aan Yang en snoof naar hem.

Fortunata keek naar de merrie en zette snel een stap achteruit.Ze draaide onrustig met haar oortjes en keek ze alletwee aan.Ze snoof zacht en keek naar de zwarte hengst.Ze trilde iets minder en keek even weg.Daarna keek ze terug

Yin wist al wat Yang zou antwoorden en rolde met haar ogen. Ze brieste zacht.
"Je kon het weer niet laten he?"zei ze rustig.
Haar woeste blik maakte plaats voor een droge glimlach en daarna draaide ze zich om naar Fortunata.
"Yin is mijn naam, en de jouwe?" vroeg ze.