Een nieuwsgierige merrie

SweetDreams liep het dorp van de mens binnen, en ze kijkt wat nieuwsgierig om haar heen. Met krachtige passen
stapt ze kalmpjes verder, en ze hield dan ook de omgeving in de gaten. Iets zij haar dat ze naar hier moest komen,
en dat had ze dan ook gedaan. Het was vreemd om hier te zijn, maar vroeger had ze eens een mens leren kennen
die haar als veulen verzorgd had. Even brieste ze zachtjes terwijl ze gewoon verder ging, en ze snoof dan ook heel
even hard. Bij het horen van wat geluid zet ze het op een rennen, en ze blijft door het dorp gaan. Ookal wist ze dat
het hier gevaarlijk was, niets hield haar tegen om naar hier te komen. Plots zag ze iemand op een bankje zitten, en
ja hoor het was het meisje dat haar vroeger geholpen had. Even hinnikt ze erg luid, en ze liep naar haar toe. Het
meisje had haar herkend, en ze wist dat de zwarte merrie SweetDreams noemde. Nouja zij had haar zo genoemd,
en ze keek naar SweetDreams. Toch knikte de merrie even, en ze gaf haar een begroeting. "Wat ben je mooi
geworden SweetDreams, maar je mag hier niet komen ze zullen je pijn doen." Zei het meisje tegen haar, en de
merrie liep dan maar weer gewoon weg. Ze rook plots een ander paard, en dus ging ze opzoek naar dat paard dat
ze net geroken had.