Heb ik wel ouders???

Aerynne stapte rustig verder brieste lichtjes.
ze keek rond en had der oortjes nieuwsgierig rechtop.
ze keek rond en kwam even later aan bij een meer.
ze keek in het water en zag haar spiegelbeeld.
met een hoef stampte ze erin en het spiegelbeeld werd wazig.
haar staart hing slap tussen der benen.
ze hinnikte lichtjes als een veulen en ging maar liggen.
ze keek naar het water en dacht na.
ze dacht heb ik wel een familie???.
ze brieste weer en hoorde gekraak maar negeerde het.....

Yin kwam aanstappen en keek rond. Haar staart had ze opgeheven en deze wapperde mee met een zacht briesje. Ze liep naar het meer een dronk er wat van. Opeens zag ze een spiegelbeeld dat duidelijk niet van haar was. Ze keek naar de overkant van het beekje en zag het kleine veulentje liggen. Voorzichtig liep ze door het meertje dat niet zo diep was en kwam er aan de andere kant weer uit. Zonder zich uit te schudden ging ze naar het veulentje toe. "Hallo." zei ze zacht en glimlachte.

Aerynne keek op en zag een witte merrie.
ze snoof even en keek der merrie aan.
ze moest eigenlijk niks van vreemde paarden.
alleen ze was ook niet zo iemand die ze maar negeerde.
ze stond voorzichtig op en schudde zich uit.
ze keek naar de merrie "hoi" zei ze toen rustig.
ze keek haar nog even aan en keek toen weer naar der spiegelbeeld.
ze brieste en nam een slok water en een hapje gras.
haar kleine staart zwiepte heen en weer.
haar oortjes stonden niewsgierig recht op.....

"Gaat het wel?" vroeg Yin met een waterig glimlachje.
"Je lach daar zo hulpeloos..." vulde ze zichzelf aan en keek naar Aerynne.
Ze zwiepte met haar staart en brieste zacht.

Atreyu kwam uit de bosjes gelopen. Hij voelde de zachtte grond van gras onder zijn hoeven en hij keek naar het meer voor zich. Hij liep naar de rand van het water toe en dronk wat. Opeens hoorde hij lichtjes stemmen. Hij hief zijn hoofdje op en keek in de richting van waar het vandaan kwam. Hij zag verderop twee paarden een grote witte merrie en een klein bruin veulentje. Dat veulentje kan teminste gelukkig zijn, die heeft haar moeder nog.. Dacht hij met een zucht omdat hij dacht dat de witte merrie de moeder was van het bruine veulentje.

Yin keek op toen een nieuwe paardengeur haar neus binnendrong.
Ze keek om zich heen en zag het donkergrijze veulen.
Dit meer is een veulenmagneet... dacht ze.
Daarna keek ze weer naar Aerynne.

Aerynne keek naar de witte merrie en brieste.
"ja hoor ik ben alleen m'n ouders kwijt voor altijd".
ze schudde zich uit en keek naar haar spiegelbeeld.
er liep een traan langs der neus naar beneden.
de traan viel in het water en haar spiegelbeeld vervaagde.
ze keek toen op omdat ze iets d8 te horen.
ze dacht aan der ouders en zwiepte doelloos met der staart.
ze keek naar het meer en toen verder rond.
ze zag iets staan en keek goed en zuchte.
het was blijkbaar ook een veulen....

Yin keek triest toen het veulen vertelde dat ze haar ouders kwijt was.
"Het spijt me..." zei ze zacht en keek naar Aerynne die was begonnen met huilen.
"Hey, hey... Niet huilen." zei ze zacht en duwde met haar neus tegen die van Aerynne.

Atreyu keek naar de twee. Hij hoorde lichtjes wat ze zeiden. Blijkbaar waren de twee toch geen famillie van elkaar. Hij zuchtte even en keek naar zijn spiegelbeeld in het water. Een zacht briesje waaide door zijn zwarte haren en manen. Raakte iedereen hier zijn ouders kwijt? Was dat soms normaal ofzo? Hij zuchtte diep en keek weer naar de twee, maar liep nog niet naar hun toe.

Aerynne keek naar de witte merrie.
ze glimlachte vaagjes en keek weer naar het meer.
ze brieste en keek even naar het zwarte veulen.
ze keek weer naar de witte merrie.
opeens voelde ze de neus van de witte merrie tegen haar aan.
ze dacht aan die ene dag...

Forever draafde rond en brieste. het was al donker en Aerynne moest natuurlijk gaan slapen. Forever draafde naar Aerynne en keek haar aan "het is bedtijd". Aerynne keek naar der moeder "maar het is nog zo vroeg..." ze keek expres zielig. Forever grinnikte en keek naar Aerynne "kom op morgen is er weer een dag om te spelen". Forever drukte haar neus tegen Aerynne aan.... de volgende dag was Forever weg.

ze slikte bij de gedachte en schudde haar hoofd.
ze keek naar de witte merrie "sorry".
ze keek haar nog even aan en brieste.
ze keek naar der spiegelbeeld.
ze nam een sprong en sprong in het meer.
ze rende naar der overkant want het was gewoon ondiep.
ze kwam aan der overkant en schudde zich uit.
ze keek met der bruine ogen naar het zwarte veulen.
ze snoof en liep maar naar een boom en wou alleen zijn.....

Yin keek naar Aerynne die naar een boom toe liep.
Ze wist niet wat ze verkeerd had gedaan. En bleef maar naar het veulen staren.
Na een tijdje schudde ze haar hoofd en keek ze naar het andere veulen.
Ze richte haar oortjes naar voren en keek het veulen vragend aan.