Bergklimmen

Maar Terrinë deed niks en wachtte tot Mystery zou aanvallen.
"Kom dan", riep hij uitdagend.

Mystery keek hem aan en bleef staan.
"waarom zou ik" hij keek
hij snoof even

"Jij was toch zo kwaad?", zei Terrinë.
Hij schraapte kort met zijn hoef over de harde grond en wachtte op Mystery's antwoordt.
"Nou....Kom dan", zei hij na een tijdje.

Mystery bleef nog steeds staan
"ik ben neit dom!" snoof hij
hij keek even naar zijn zus en dan terug

"Dat moet jij weten", antwoorde Terrinë vals.
Hij schudde zijn hoofd kort en keek afwachtend naar Mystery.
"Maar dan kan je ook geen wraak nemen...", zei Terrinë onverschillig

Ze keek naar de twee hengsten.
De een was goed de andere slecht.
Ze glimlachte en zij was neutraal.
Ze zwiepte even met haar staart en keek weer verder naar het gevecht.

Mystery hinnikte hard en gooide zijn hoofd omhoog.
"denk na,ik ben een leider domoor" hij snoof
Hij zag de merrie en negeerde haar verder.
Hij keek even naar zijn zus en dan naar Terrine

"Misschien moet jij is na gaan denken over wat je doet. Want misschien dat ik ook een soort leider ben. Dan wel niet van een grote groep, maar jij hebt ook alleen maar je kleine zusje", grinnikte Terrinë.
Terrinë hoorde het hoef getrap van een merrie boven zijn hoofd, maar hij besteede er geen aandacht aan en keek Mystery vragend aan.

Mystery snoof kwaad."en haar veulen hoort vast bij ons" hij keek Terrine aan."of denk je dat je het naar jou kant kan sleuren?" hij snoof en stampte op de grond

"Misschien lopen ze allemaal wel huilend mijn kant op", zei Terrinë grijnzend.
Hij keek van Mystery naar Fortunata en weer terug.
"En denk maar niet dat het mij niet lukt om die veulens te veroveren", zei Terrinë grijnzend tegen Mystery.

Mystery snoof kwaad.Hij keek Terrine aan.
"en hoe weet je dat het er meer als 1 worden?"
Hij keek even naar Fortunata en dan terug
Hij schraapte met zijn hoef

"Dat voel ik gewoon", zei Terrinë grijnzend.
Hij keek naar Fortunata die nog steeds weggedoken stond in een hoekje.
"Hoe wil jij je eigenlijk voortplanten met alleen je zusje?", zei Terrinë ineens vals.

Mystery hinnikte kwaad en snoof.
"hou je bek,je hebt neit eens merrie's"
alleen Fortunata kon voor een nieuw veulen zorgen bij hem
maar Mystery liet het veulen niet zomaar gaan

Terrinë grijnzde.
"Heb ik die nodig dan? Ik heb toch je kleine zusje?", zei hij vals.
Hij schraapte kort met zijn hoef over de grond en snoof. Ineens schoot hij naar voren en beukte Mystery tegen een scherpe rotspunt aan. Daarna greep hij snel met zijn bek naar Mystery's nek, terwijl hij tegen zijn zij bleef duwen. Zodat hij nooit weg zou kunnen komen.

Mystery hinnikte hard en snoof,hij probeerde te stampen.Hij legde zijn oren plat en draaide met zijn achterhand.Hij probeerde een bok te geven.

Fortunata rende erheen en gaf een harde bok tegen de flank van Terrine.Ze duwde hem snel weg bij Mystery en ging ervoor staan."laat hem met rust!!!"

"Zo mevrouw krijgt pit", zei Terrinë spottend.
Hij wilde weer op Mystery afgaan, maar Fortunata hield hem daartoe tegen.
"Geef me 1 rede waarom ik dat zou doen'', zei Terrinë tegen Fortunata.
Hij keek haar vragend aan en brieste kort.

Fortunata keek erg kwaad.
"anders duw ik mijn buik op die puntige rots" ze snoof
ze zou het niet doen maar deed alsof van wel
ze keek even anar Mystery die recht stond end an etrug

"Doe maar", zei Terrinë uitdagend.
Hij keek naar Fortunata die steeds dichterbij de rots kwam.
"Ik vind toch wel een nieuwe merrie om te dekken", zei hij grijnzend.

Fortunata rende opeens op hem af en beukte hem tegen de rots.
Ze draaide haar om en gaf een aantal bokken.
Daarna rende ze naar Mystery.
"kom broer" ze keek hem aan en hoopte dat ze konden weggaan.

Mystery knikte en rende samen met haar weg
Hij rende met haar de bergen af en ging dan egrens anders heen
Hij rende de andere kant op en Fortunata ook de andere kant
Hij rende hard door

Terrinë schrok van de plotselinge bewegingen van Fortunata. Hij kon niet op tijd meer weg duiken en knalde tegen de rots op. Een pijnscheut ging door zijn hele lichaam.
"Lafaards", krtijste hij toen hij de twee zag weggaan.
Voorzichtig stond hij op. Een gapende wond was te zien in zijn buik.
"Ïk krijg jullie nog wel", zei hij woedend.
Hij probeerde te lopen maar zakte de bij de eerste paar stappen al door zijn benen. Langzaam stond Terrinë weer op en probeerde strompelend de berg af te komen. Zo ging hij door tot hij bij de grotten kwam.